Home Nieuws & verhalen Een nieuw begin

EEN NIEUW BEGIN

28 jan
Blog

Een nieuw jaar is begonnen. Het is jammer dat een echt schone lei, een nieuwe bladzijde, niet bestaat in de echte wereld. Dat we alles wat zorgen baarde in 2024 meenemen het nieuwe jaar in. Hoe mooi zou het zijn een volledig nieuw boek te kunnen beginnen. In de Verenigde Staten trad Donald Trump afgelopen maandag aan als president. Hij toonde direct zijn daadkracht en spierballen door tientallen decreten te ondertekenen. Op allerlei gebied worden menselijkheid en rechtvaardigheid in de wind geslagen en wordt de rechtsstaat ondermijnd. Als het gaat om migratie, asiel en de rechten van mensen op de vlucht worden vergaande maatregelen genomen. In strijd met internationaal recht annuleert Trump asielaanvragen, hij kondigt grootschalige uitzetting van migranten aan, en het voltooien van de grensmuur tussen Mexico en de VS. Ook stappen de VS uit de wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en pauzeren ze buitenlandse ontwikkelingshulp. Deze verschuiving van de macht zal enorme gevolgen hebben voor miljoenen mensen. Er zijn ook hoopvolle ontwikkelingen. Voorzichtig hoopvol, want iedereen realiseert zich hoe fragiel het is, en hoe lang de weg is die nog te gaan is. Sinds het staakt-het-vuren verdrag inging, zijn de eerste Israëlische gijzelaars vrijgekomen en zijn in Gaza duizenden mensen op de been om terug naar huis te gaan. In zoverre, terug naar de locatie die ooit thuis was, want na vijftien maanden oorlog staan nog maar weinig huizen overeind. De aanslagen op hulpverleners zijn gestopt en de grens is open voor hulpgoederen - afgemeten en lang niet toereikend, maar het is een begin. Een hoopvol begin.

Laveren

Ook in Griekenland laveren we tussen hoop en de onvermijdelijke confrontatie met systemen die maar moeilijk veranderen. Het aantal mensen dat in vluchtelingenkamp Mavrovouni verblijft is al enige tijd stabiel, tussen de 3.500 en 3.800. Met de volledige bezetting van het kamp en de beperkte gezondheidszorg die vanuit de Griekse overheid verstrekt wordt, betekent dit dat we in onze kliniek dagelijks nog steeds 60 tot 80 patiënten zien. Om een idee te krijgen van hoe het eraan toe gaat in de kliniek, lees het verslag dat Sanne Heusden van Hospitainer Foundation schreef over het bezoek dat zij samen met haar voorzitter eind november bracht aan ons programma. We hadden het zelf niet mooier en treffender kunnen verwoorden.

Zorg voor kinderen

Onder de patiënten zijn steeds meer kinderen. In het afgelopen jaar kwam een ongekend groot aantal kinderen, waaronder een groeiend aantal alleenreizende kinderen, in Griekenland aan. Samen met andere hulporganisaties trokken we aan de bel met onze zorgen over de veiligheid en gezondheid van deze kinderen. Degenen die geen plek in de speciale opvang vinden, verblijven noodgedwongen in speciale ‘zones’ binnen de vluchtelingenkampen. Deze zones zouden bescherming moeten bieden, maar er is een groot gebrek aan capaciteit, en een groeiend aantal incidenten van geweld tegen of misbruik van kinderen. We verzamelden informatie en casussen die het gat in supervisie, bescherming en toegang tot gezondheidszorg voor alleenreizende kinderen op Lesbos illustreert, zodat de verantwoordelijke autoriteiten de maatregelen nemen die zo hard nodig zijn. Onze eigen Nederlandse ambassade, die ook de speciale opvang buiten het kamp op Lesbos steunt, is hierin een bondgenoot.

Chios

Niet alleen het kamp op Lesbos is vol, dit geldt ook voor de kampen op de andere eilanden. Vluchtelingenkamp Vial op Chios is al maanden vol. We staan te popelen om ook daar te starten met het bieden van medische zorg; het kampmanagement staat in de startblokken om ons te verwelkomen. Het wachten is groen licht vanuit het Griekse ministerie. Zodra dat er is, beginnen we met het opzetten van het programma. We starten met een pilotperiode van drie maanden, waarin we verder zullen onderzoeken hoe we op de beste manier kunnen voldoen aan de zorgvraag ter plaatse en sturen ons aanbod van zorg bij waar nodig. In dezelfde periode zullen we ook alles in het werk stellen om de benodigde fondsen te werven voor deze nieuwe operatie.

Een nieuw begin, nieuwe hoop. Dat is hard nodig. Een heel nieuw boek is dan misschien niet mogelijk, een nieuw hoofdstuk is dat wel. We blijven de verhalen van mensen die verblijven op Lesbos vertellen, en voegen daar de verhalen van mensen op de vlucht op Chios aan toe. Verhalen van en ontmoetingen met de mensen die we ontmoeten in de praktijk van onze hulpverlening. Patiënten en collega’s, en tegelijk moeders en vaders, dochters en zonen, vrienden en geliefden, allen met een eigen verhaal. Verhalen die gehoord moeten worden. 

Ook in 2025 kunnen we het niet alleen. Jullie steun blijft hard nodig. Want alleen samen maken we verschil.

Wil jij ook bijdragen aan ons werk? Doneer hier!

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan