Voorgaande kabinetten putten al flink uit de kas van ontwikkelingshulp, onder meer door dit budget, bestemd voor steun in landen in het Zuiden, in te zetten voor de opvang van mensen die asiel zoeken in Nederland. Immigratiebeperking is voortaan een belangrijk thema, kondigde minister Klever aan, zoals door investeringen en ‘deals’ met landen aan de randen van Europa waar mensen op de vlucht doorheen reizen op weg naar Europa.

Al eerder, in november 2024, kregen Nederlandse organisaties, die een groot deel van de hulp verdelen over ontwikkelings- en humanitaire initiatieven wereldwijd, te horen dat ze het grootste deel van hun overheidsbijdrage kwijt zullen raken per 2026. Wat lang als collectieve verantwoordelijkheid werd gezien, wordt met vaart van de politieke agenda geschrapt. Steeds meer zullen hulpinitiatieven, zowel in Nederland en Europa als in het Zuiden, het moeten hebben van de solidariteit van particulieren en bedrijven. Van mensen die de verantwoordelijkheid voelen om bij te dragen aan de bescherming van de levens en rechten van mensen die het minder goed getroffen hebben.

Als kleine humanitaire organisatie die zich inzet aan de grenzen van Europa hebben wij nooit overheidsgelden ontvangen. Als Stichting Bootvluchteling weten wij ons gezegend met een door de jaren heen trouwe achterban van particuliere donateurs, kerken en fondsen. Dat is elk jaar weer enorm sappelen en werven, maar het maakt ons minder kwetsbaar voor plotselinge beleidswijzigingen van de overheid. Deze achterban wordt steeds essentiëler. Met het steeds restrictiever wordende asiel- en migratiebeleid, en steeds verder versoberende opvang die steeds verder weg, uit het zicht, plaats heeft, wordt hulp van humanitaire organisaties op steeds meer locaties noodzakelijk.

We blijven zorg bieden in het vluchtelingenkamp op Lesbos. Daar zien we nog steeds zo’n 70 patiënten per avond. We zorgen dat mensen die acute hulp nodig hebben in het ziekenhuis geholpen worden en verwijzen patiënten die bijvoorbeeld een psychiater nodig hebben, door. Dit laatste wordt steeds moeilijker: er is nog maar één organisatie die psychiatrische hulp biedt.

De samenwerking met de organisaties die nog wel actief zijn, wordt steeds belangrijker en steeds nauwer. Onze artsen doen ‘scar mapping’ en onze psychologen schrijven, op verzoek van partnerorganisaties die mensen bijstaan in hun asielprocedure, rapporten na psychologische assessments. Dergelijke documentatie is van groot belang. We onderzoeken hoe we gezamenlijk het aanbod van zorg en ondersteuning zo goed mogelijk in kunnen zetten.

We zijn dankbaar voor jullie steun die deze onmisbare hulp mogelijk maakt. Dit jaar bestaat Stichting Bootvluchteling tien jaar. Het is tien jaar na de aanvang van de crisis in 2015: honderdduizenden mensen op de vlucht die Griekenland bereikten. Tien jaar nadat de oprichters van Stichting Bootvluchteling, destijds met vele anderen, in allerijl naar de Griekse eilanden afreisden om hulp te bieden. Geen van de hulpverleners die hier toen bij betrokken was, had gedacht dat dit tien jaar later nog steeds nodig zou zijn.

Ons tienjarig bestaan is niet iets om te vieren, integendeel. Wel iets om bij stil te staan. Bij de noodzaak, die er nog steeds is. Om terug te kijken. Om iedereen te bedanken. De vele vrijwilligers die zich belangeloos hebben ingezet. Onze donateurs die bleven bijdragen. Alle fondsen die ons in de loop van de tijd gesteund hebben. Onze achterban: iedereen die acties organiseerde, onderzoek deed, stukken schreef, hun persoonlijke netwerk activeerde. Een moment om samen vooruit te kijken. Want we hebben iedereen nodig.

De ontwikkelingen in de wereld geven weinig aanleiding tot hoop dat ons werk binnenkort niet meer nodig zal zijn. We blijven ons inzetten voor verandering. Voor rechtvaardig beleid, voor menswaardige opvang en eerlijke asielprocedures. Intussen blijven we de hulp bieden die nodig is – op Lesbos, en later dit jaar ook op andere locaties.

Om hulp te kunnen bieden, blijft geld nodig. Door de inzet van onze vrijwillige professionals en door zuinig te zijn met elke euro die we ontvangen, houden we de kosten zo laag mogelijk. Maar er blijven noodzakelijke uitgaven. Medicatie en medische hulpmiddelen, vervoer naar het ziekenhuis, de coördinatoren die continuïteit en begeleiding bieden aan de steeds wisselende groep vrijwilligers, huisvesting voor de vrijwilligers. Jullie steun blijft noodzakelijk, en wordt dat steeds meer. Want alleen samen maken we verschil.

Draag bij aan noodzakelijke hulp via deze link 🙏.