’s Nachts kon hij niet slapen, bang voor de branden die er recent waren in andere loodsen. Hij deed zijn kamer niet op slot om zo snel mogelijk met zijn spullen te kunnen vluchten. Omdat hij zo waakzaam was, sliep hij slecht. En omdat hij zijn deur niet op slot had, werd zijn telefoon gestolen. De enige vorm van communicatie die hij met zijn familie in het land van herkomst had, was hij kwijt. Net als de communicatie met officiële instanties.

In de kliniek vertellen wij dat het menselijk is om onder deze omstandigheden moeite te hebben met slapen. Dat het begrijpelijk is om intens verdrietig te zijn. Soms denken mensen dat ze gek geworden zijn, wat hun mentale staat alleen maar verergert. Door alleen al van iemand te horen dat het normaal is wat ze voelen en denken, ontstaat vaak al grote opluchting en neemt de mentale druk af.

Dit werk is zwaar, maar het helpt mij om me niet te laten overspoelen door het feit dat ‘het zoveel mensen zijn’. Natuurlijk is dat waar. Maar het is zoveel keer één mens. Een mens die zijn leven op het spel heeft gezet. Door zelf in het kamp te zijn, wordt dat ineens veel persoonlijker. Ik zie nu de mensen achter de getallen. Het verandert iets in je als je verhalen met eigen oren hoort en met eigen ogen gezien hebt hoe mensen tussen internationale belangen verstrikt raken.

Tijdens hun vlucht worden mensen vaak niet als mens gezien, maar als een probleem; een gevaar. Als je maar lang genoeg mensen behandeld als vuil, raken ze zichzelf langzaam kwijt. Elk mens heeft het nodig om als mens behandeld te worden. Dat is van essentieel belang om mentaal stabiel te blijven.”

Fenneke werkte van februari tot en met april 2022 als MHPSS-vrijwilliger (Mental Health and Psychosocial Support) op Lesbos. Als psychiater heeft ze in Nederland zowel ervaring in de acute psychiatrische zorg als langdurige psychotherapie.

Zorg jij voor licht in het donker? Kom met ons in actie en biedt uitzicht aan mensen op de vlucht! Doneer NU voor €27 een consult: www.bootvluchteling.nl/doneer.