In eigen land stemde de ministerraad op 7 maart in met de twee asielwetten van minister Faber. De ‘asielnoodmaatregelenwet’, een verzameling aanscherpingen van het asielbeleid, en de herinvoering van het tweestatusstelsel zijn zeer omstreden. Naast de Raad van State en de Raad voor de Rechtspraak, de Ombudsman en de Kinderombudsman, die in heldere bewoordingen tegen invoering van de wetten adviseerden, laten ook de uitvoerders, het IND en de rechterlijke macht van zich horen. Naast de schendingen van rechten van vele mensen, waarschuwen zij voor de praktische problemen die de nieuwe wetten zullen opleveren. Ze zijn onuitvoerbaar, en zullen leiden tot een nog verder vastlopend systeem. Minister Faber trekt alvast 115 miljoen euro uit om de voorspelde uitvoeringsproblemen het hoofd te bieden. Daar zouden wij ongeveer 115 jaar gezondheidszorg aan duizenden mensen op de vlucht mee kunnen bieden…

Nu ligt de bal bij de Tweede Kamer. Deze heeft de verantwoordelijkheid om het kabinet te controleren en te zorgen dat het handelt in lijn met de grondwet en (inter)nationaal recht. Wil je jouw kamerlid hieraan herinneren? De Goede Zaak roept iedereen op kamerleden te mailen. Kijk op Zet een streep door de asielwetten om te zien wat jij kunt doen! 

Op 11 maart boog de rechter zich over de vraag of de rechtszaak die wij samen met Amnesty International en Defence for Children aanspanden tegen de Nederlandse Staat, ontvankelijk is. We stellen de staat verantwoordelijk voor de gevolgen van de in 2016 gesloten EU-Turkijedeal. Door de deal kwamen tienduizenden mensen in mensonterende omstandigheden vast te zitten op de Griekse eilanden. De Nederlandse staat claimt een leidende rol in de totstandkoming en uitvoering van de deal, maar wijst elke verantwoordelijkheid voor de gevolgen af. Diezelfde deal bracht onbeschrijfelijk veel leed. Terwijl overheden wegkijken, blijft Stichting Bootvluchteling mensen op de vlucht voorzien van essentiële medische en psychologische zorg. Op 28 mei volgt uitspraak. Meer lezen? Klik hier.

Op 15 maart was het veertien jaar geleden dat de oorlog in Syrië uitbrak. Veertien jaar van geweld, angst en vernieling. Miljoenen mensen vluchtten. De hoop op vrede na de val van het regime Assad afgelopen december is inmiddels ingehaald door de nieuwe, gewelddadige realiteit. In het vluchtelingenkamp op Lesbos zien we de gevolgen van het ‘bevriezen’ van de asielaanvragen van Syriërs. Teruggaan is voorlopig geen veilige optie. Zo zitten Syriërs vast in de kampen in Griekenland zonder uitzicht op teruggaan, of verder gaan.

Griekenland stelde een nieuwe minister van migratie aan. Makis Voridis noemt zich nationalist, was openlijk betrokken bij extremistische groepen, en werd beschuldigd van fascisme en antisemitisme. Deze – ook in Griekenland – controversiële figuur is de vierde minister van migratie op rij sinds de meest recente verkiezingen. 

Gelukkig kunnen we ook hoopgevend nieuws delen: de hoogste rechter in Griekenland heeft een ministeriële beslissing dat Turkije een veilig land is ongeldig verklaard. Het gaat om mensen op de vlucht uit onder andere Syrië en Afghanistan. Turkije biedt hen geen bescherming, en dreigt met uitzetting naar hun land van herkomst. De rechter heeft verboden om hen zonder proces terug te sturen naar Turkije, zoals de minister wilde. 

En op 22 maart gingen ruim 15.000 mensen de straat op voor een Nederland zonder racisme en discriminatie. Een land voor iedereen, waar een ieder die hier is, of hier bescherming zoekt, veilig is. Ook wij staan voor een wereld waarin iedereen veilig, vrij en gelijk is. Rechtvaardigheid, menselijkheid en gelijkwaardigheid staan centraal in ons werk en in de zorg die we bieden aan mensen op de vlucht.

We weten ons hierin gesteund door onze vele donateurs, vrijwilligers en andere betrokkenen. Jouw steun maakt verschil – want we kunnen het alleen samen.

Draag bij via deze link 🙏.