“Ik ben in 2017 gevlucht vanwege de onveilige situatie in mijn geboorteland. Ik kwam terecht in het overvolle kamp Moria op Lesbos. Deze periode veranderde mij. Ik bedacht dagelijks hoe ik mijn leven kon beëindigen. Om mijn klachten te verlichten, kreeg ik medicatie voorgeschreven.

Het zelf beheren hiervan werd op een gegeven moment onverantwoord; ik had mezelf niet meer onder controle. In februari 2021 nam ik een overdosis. Toen werd ik in contact gebracht met Stichting Bootvluchteling. Zo kon ik mijn medicatie gedoseerd ophalen bij hen in de kliniek. Ik werd een vaste patiënt bij de stichting. Maandenlang ging ik iedere avond naar de kliniek voor medicatie. Kwam ik niet opdagen, dan kreeg ik een bericht of telefoontje.

 De kliniek voelde snel niet meer als kliniek, maar als veilige haven. Bij paniekaanvallen zat ik er uren, zelfs tot na middernacht. Het team werd als familie. Ze namen de tijd voor me, stelden oprechte vragen en gaven mijn goede vriend uitleg over wat er precies met me aan de hand was.

Hun team zorgde samen met een aantal andere hulporganisaties dat ik een netwerk om me heen kreeg en 24 uur per dag terug kon vallen op hulp. Dat heeft het verschil voor mij gemaakt. Dankzij die hulp is het tij voor mij voor 100% gekeerd. Ik beheer nu weer mijn eigen medicatie, voel me een stuk beter en werk vijf dagen per week als vrijwilliger. 

Ondanks de duisternis die ik heb ervaren, ben ik altijd sieraden blijven maken van schelpen die ik in en rondom het kamp vond. Die sieraden gaf ik als symbool van dank aan alle mensen die mij hielpen – zonder hen had ik het niet gered. Het voelt ontzettend goed dat ik mijn leven heb kunnen veranderen. Momenteel wacht ik op een beslissing over mijn asielaanvraag. Zodra dat duidelijk is, hoop ik écht nieuwe dromen te kunnen creëren.”

Toegang tot medische hulp is een mensenrecht. Daarom verlenen wij medische en psychosociale hulp aan mensen op de vlucht. Help je ons voor hen klaar te blijven staan? Ga naar www.bootvluchteling.nl/vergeetonsniet en doneer vandaag nog!