De veiligheid van vrouwen op de vlucht en in kampen is altijd al kwetsbaar geweest. We horen veel verhalen van seksueel geweld: in het thuisland, onderweg op de vluchtroute, maar ook in de kampen zelf. Zowel van vrouwen als van mannen. Omdat mensen vaak bang zijn om hun (volledige) verhaal te delen, wordt het probleem helaas chronisch onderschat. In kamp Moria was seksueel geweld door gebrek aan veiligheid en overpopulatie een groot probleem. Tot onze schrik merken wij de afgelopen weken ook in RIC Mavrovouni een toename in seksueel en gendergerelateerd geweld.

Dit is enorm zorgwekkend. Veel vrouwen en mannen in het kamp hebben al een geschiedenis met seksueel trauma. De klap van nóg een geweldsincident komt extra hard bij hen aan. Nóg tragischer is het feit dat mensen die seksueel geweld in het kamp meemaken, nergens heen kunnen. Zij moeten op dezelfde plek blijven waar ze deze gruwelijke ervaring hebben meegemaakt en kunnen nergens veilig herstellen. Dit is regelrecht onmenselijk.

Omdat wij in de avonduren werken en spoedzorg leveren, spelen we een belangrijke rol in de eerste opvang van mensen na seksueel geweld. Die wij overigens heel bewust geen slachtoffers noemen maar overlevers: een belangrijk verschil waarmee we de kracht van mensen benadrukken in plaats van wat hen is overkomen. Daarnaast zijn wij actief in een werkgroep over seksueel geweld in het kamp, waarmee we samen met andere (medische) ngo’s preventie en de best mogelijke medische en psychosociale hulp voor overlevers bespreken.

Om het risico op seksueel geweld te verkleinen, moeten kampen preventieve maatregelen treffen. Zoals het inrichten van veilige zones voor vrouwen, voldoende toiletten en goede verlichting. Op dit moment voldoet RIC Mavrovouni niet aan deze criteria. Veel vrouwen voelen zich onveilig. De grote tenten (rubhalls) waarin zo’n 150 alleenreizende vrouwen verblijven, zijn onvoldoende beschermd. Voor veel vrouwen is zelfs naar de wc gaan al een gevaarlijke onderneming, vooral in het donker.

Deze vrouwen kwamen naar Europa om te ontsnappen aan gevaar en geweld. In plaats daarvan worden ze blootgesteld aan nog meer potentieel gevaar. Zij verdienen bescherming – niet alleen van ons, maar in de eerste plaats van Europa. Geen enkele vrouw zou bang moeten zijn om ‘s avonds naar de wc te gaan of na een gewelddadige aanval haar verkrachter opnieuw tegen het lijf te lopen.

Wil jij met ons meestrijden tegen dit onrecht? Help ons dan de aandacht voor dit geweld vergroten en deel dit bericht!