Dit is een stukje uit Sweeta’s verhaal. Ze is op de vlucht. Net als duizenden andere vrouwen, mannen en kinderen. Mensen met dromen. Verlangens. Hoop. Deze maand vertellen mensen als Sweeta hun verhaal. Een verhaal over zorgdragen – voor jezelf en voor elkaar. Ook onze vrijwilligers vertellen hun verhaal. Over hoe zij voor anderen zorgen en wat ze willen meegeven.

Want we zeggen het soms zo gemakkelijk: “Mij een zorg”. Als iets ver van ons bed lijkt of ons niet direct raakt, kijken we weg. We zuchten vermoeid als het leed van mensen op de vlucht via het journaal onze huizen binnenkomt. De problemen zijn te groot, te complex en te ver weg.

Ook de situatie aan de randen van Europa lijkt steeds minder mensen te raken. Dit terwijl de nood onverminderd groot blijft en nog steeds duizenden mensen onder onmenselijke omstandigheden vastzitten. Compassie lijkt ver te zoeken. Wie kijkt er naar hen om? Who cares?

Wat als we mensen op de vlucht als méns zien in plaats van als last of bedreiding? Wat als we toenadering zoeken en naar elkaar luisteren? Als je zorgt voor een ander, omdat hij of zij anders niet gezien wordt? Hoewel we in andere omstandigheden leven, lijken we meer op elkaar dan we denken. We zijn allemaal mens, met dezelfde rechten, behoeften en verlangens. Een grens, identiteit of tent verandert daar niets aan.

Iedereen verdient zorg en aandacht. Ook, en misschien wel juist, mensen op de vlucht. Sluit je nu aan bij onze #iCare missie:
⚡️ Geef aandacht: deel deze maand onze berichten en maak de situatie zichtbaar.
???? Koop onze kerstkaarten: stuur licht en warmte naar mensen om je heen én op de vlucht.
❤️ Doneer: help ons medische en psychosociale noodhulp te blijven bieden.

Meer weten? Kijk op bootvluchteling.nl/mijeenzorg.