Het is cynisch dat dergelijke bedragen zonder blikken of blozen vrijgemaakt worden voor deals met landen waarvan we met zekerheid weten dat ze mensenrechten op de verschrikkelijkste manieren schenden. Terwijl de opvang van mensen op de vlucht in Europa schromelijk tekortschiet, en de tekortschietende capaciteit waar het alsmaar over gaat – ‘we kunnen toch ook niet iedereen opvangen?’ – uitsluitend een kwestie is van politieke wil en, inderdaad, de juiste investering van middelen.

In de kampen op de Griekse eilanden neemt intussen de overbezetting wat af doordat veel mensen naar het Griekse vasteland zijn overgebracht. De patiëntenaantallen die we dagelijks zien in onze kliniek blijven echter onverminderd hoog. Tijdens mijn bezoek aan Lesbos eind februari vertelde de kampmanager met enige trots dat het vrijwel zeker is dat er komende winter weer warm water zal zijn. Komende winter! Zo laag ligt de lat: het is inmiddels volkomen acceptabel dat duizenden mensen, na een winter zonder ook maar een druppel warm water, dit nog minstens een half jaar moeten verduren.

Maar ook het kampmanagement doet haar werk tegen de klippen op: er is nauwelijks budget beschikbaar. De staat van het kamp verslechtert zienderogen. Mensen leven onder omstandigheden die beschamend zijn. De afhankelijkheid van wat hulporganisaties bieden aan ondersteuning is groot. Dat geldt ook voor gezondheidszorg: zonder de zorg die wij bieden, gesteund door enkele andere organisaties, blijft er vrijwel niets over.

Intussen ook wat kleine maar fijne ontwikkelingen: we hebben de tent, die onderdeel is van onze kliniek en fungeert als wacht- en triageruimte, kunnen vervangen door een prachtige nieuwe tent; een gift van een partnerorganisatie. Enorm fijn, want de oude tent was hard toe aan groot onderhoud. Ons fantastische team ter plaatse heeft met vereende krachten de oude tent afgebroken, de nieuwe opgezet en de binnenruimte prachtig opgeknapt; dit alles zonder de zorg die we bieden te onderbreken. Temidden van een situatie die soms uitzichtloos lijkt, is het fijn om ook te focussen op het kleine: de zorg die we bieden aan mensen die het zo hard nodig hebben en de veilige plek die onze kliniek is in het kamp – een plek die nu wat mooier en daarmee ook fijner is. Patiënten en ons team zitten er net iets vrolijker bij in de nu fleurige ruimte. Het weer is zachter, wat alles een klein beetje minder grimmig doet lijken, en we maken onszelf en de kliniek klaar voor de zomer. Nog even en de striemende regen en wind maken plaats voor de verzengende hitte waartegen we beschutting moeten bieden.

Omdat meer mensen worden overgebracht naar het vasteland, zijn we de psychosociale zorg die we bieden in de binnenstad van Athene aan het afbouwen en oriënteren we ons op het bieden van zorg aan mensen die in de vluchtelingenkampen in en rond Athene verblijven. Ook hier is een toenemend gebrek aan zorg, vooral op psychologisch en sociaal vlak. De oriëntatie doen we in samenwerking met partnerorganisaties, zodat we gezamenlijk, met de weinige middelen en organisaties die er zijn, de best mogelijke zorg kunnen bieden aan mensen die het zo hard nodig hebben.

Dit alles zou niet mogelijk zijn zonder ons fantastische team van kundige en professionele vrijwilligers, die zich niet alleen inzetten met hun hoofd en handen, maar ook met hun hart. Of zonder jullie, onze geweldige betrokken achterban en donateurs. Grote dank voor jullie aanhoudende steun en betrokkenheid.

Blijf betrokken, blijf geven, blijf luisteren naar je hart, 

Esther Vonk
Directeur