Terwijl we ons grote zorgen maken over de vreselijke leefomstandigheden waar duizenden nog elke dag onder lijden, zijn we blij dat we eindelijk weer voor mensen kunnen klaarstaan met medische (nood)zorg en zo iets kunnen betekenen. Inmiddels hebben we drie geslaagde (proef)shifts achter de rug vanuit onze mobiele kliniek.

Waar de eerste twee shifts vrij rustig verliepen, konden we vandaag meerdere patiënten helpen, waaronder een zwangere vrouw die naar het ziekenhuis moest en een kindje met brandwonden. Ook konden we voorkomen dat twee patiënten met een ambulance naar het ziekenhuis moesten. Zo brachten we gelijk in de praktijk waarvoor we hier zijn: niet alleen de mensen in het kamp medische zorg bieden, maar óók het lokale zorgsysteem ontlasten.

Momenteel wordt een nieuw gedeelte van het medische terrein ingericht. Wij zijn de eerste medische organisatie die hier al staat; onze kersverse werkplek is nog omringd door graafmachines en werkmateriaal. Hopelijk worden deze week de iso-boxen geplaatst, zodat we een wachtruimte, afdak en een beschutte ruimte voor de triage kunnen bouwen en we iets meer beschermd zijn tegen weer en wind.

De afgelopen dagen heeft het ontzettend hard gewaaid. De noordwestenwind die pal van zee op het kamp slaat, is ontzettend koud. Gelukkig heeft het niet geregend, maar de wind maakt het werken op een open plek wel lastig. Laat staan hoe het is om onder deze weersomstandigheden in een tent in het kamp te moeten leven.

Daar komt nog bij dat heel Griekenland sinds dit weekend opnieuw in lockdown is wegens het oplopende aantal COVID-besmettingen. Mensen mogen alleen om zeer essentiële redenen hun huis verlaten. Deze maatregel geldt ook voor de mensen in het kamp. In tegenstelling tot eerder dit jaar is het kamp gelukkig niet in volledige lockdown geplaatst. Wel zorgen de maatregelen opnieuw voor grote extra beperkingen in de al zo benarde leefsituatie.

Mensen mogen (met schriftelijk bewijs) nog wel naar essentiële afspraken, zoals met de dokter, asieldienst of hun advocaat. Ook zijn er drie timeslots per dag waarin geselecteerde groepen vier uur lang het kamp mogen verlaten. Dit gaat op basis van registratienummers. De bedoeling is dat iedereen zo één keer per week het kamp even kan verlaten. De rest van de tijd zitten zij echter vast in het kamp; in een koude, natte tent, verstoken van bijna alle basisvoorzieningen.

Wij blijven ons uitspreken tegen deze onacceptabele, onmenselijke situatie. Onze grootste wens blijft dat we overbodig worden en dat deze toestand eindelijk tot een eind komt. In de tussentijd staan wij klaar voor wie ons nodig heeft. Zodat wij hen zo goed mogelijk kunnen helpen, zo lang dit nodig is